Cur, nisi quod turpis oratio est?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Duo Reges: constructio interrete. Sapientem locupletat ipsa natura, cuius divitias Epicurus parabiles esse docuit. Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem; Aliena dixit in physicis nec ea ipsa, quae tibi probarentur; Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum?

Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Itaque ab his ordiamur. An hoc usque quaque, aliter in vita? Semovenda est igitur voluptas, non solum ut recta sequamini, sed etiam ut loqui deceat frugaliter. Bork Cur igitur, cum de re conveniat, non malumus usitate loqui?

• Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit;
• An est aliquid, quod te sua sponte delectet?
• Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam.
• Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides.

Quid vero?

Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis.

Etiam beatissimum?

Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum.

Stoici scilicet.

Cur deinde Metrodori liberos commendas?

Bork

Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam;

Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint;

Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Rationis enim perfectio est virtus; Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Tum Torquatus: Prorsus, inquit, assentior;

Cum efficere non possit ut cuiquam, qui ipse sibi notus sit,
hoc est qui suam naturam sensumque perspexerit, vacuitas
doloris et voluptas idem esse videatur.

E quo efficitur, non ut nos non intellegamus quae vis sit
istius verbi, sed ut ille suo more loquatur, nostrum
neglegat.

1. Non risu potius quam oratione eiciendum?
2. Quid interest, nisi quod ego res notas notis verbis appello, illi nomina nova quaerunt, quibus idem dicant?

Qui autem diffidet perpetuitati bonorum suorum, timeat necesse est, ne aliquando amissis illis sit miser.